Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Agalloch - The Serpent & The Sphere


Οι Agalloch σχηματίστηκαν το 1995 στο Πόρτλαντ του Όρεγκον και ξεχώρισαν αμέσως για το ταλέντο τους να συνδυάζουν υπέροχα τις black metal καταβολές τους με έντονα folk ηχοτοπία, post rock ήχους κι αιθέρια doom ηχοχρώματα, ενώ παντρεύοντας τις επιρροές τους σωστά κι ενισχύοντας τις συνθέσεις τους με φρεσκάδα και μεράκι, χάραξαν την μοναδική ηχητική τους ταυτότητα κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μας χαρίσουν μερικούς εξαιρετικούς δίσκους.

Ο νέος τους δίσκος, The Serpent & The Sphere, που αποτελεί την πέμπτη full length δουλειά τους κι ο οποίος περιέχει 9 κομμάτια συνολικής διάρκειας 60 λεπτών, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση όσον αφορά τουλάχιστον στα βασικά του συστατικά, καθώς συνδυάζει αρμονικά το black υπόβαθρο τους με αχνά post rock στοιχεία και ισχνά doom ψήγματα, τα οποία οι Agalloch στόλισαν με έντονες folk ακουστικές μελωδίες κι ανάγλυφα gothic metal ρινίσματα.

Η κιθάρα πλέκει με τα riffs της έναν πυκνό ιστό πάνω στον οποίο υφαίνει με μαεστρία τα γαλήνια leads της, τα οποία όμως αν κι έχουν χάσει σε σχέση πάντα με τις πρότερες δουλειές των Agalloch την φρεσκάδα τους, αποτελούν τον τέλειο καμβά για να αναπτυχθεί το μεστό και στιβαρό τους μπάσο, το οποίο σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, εδώ δεν διστάζει να αναλάβει και σημαντικές ηχητικές πρωτοβουλίες, κλέβοντας έτσι την παράσταση.

Τα ντραμς εντυπωσιάζουν κι αυτά στο The Serpent & The Sphere, καθώς τα γεμίσματα τους πλημμυρίζουν με groove το τελικό ηχητικό σύνολο κι αποτελούν συνάμα ένα δυναμικό στήριγμα για τα έγχορδα των Agalloch, τα φωνητικά των οποίων εδώ είναι ως επί τω πλείστο brutal, μιας και τα καθαρά φωνητικά τους έχουν περιοριστεί σε δευτερεύοντα ρόλο κι έχουν παραχωρήσει την θέση τους σε ψιθυριστές φωνές, που ενισχύουν την σκοτεινή ηχητική τους ατμόσφαιρα.

Το στιχουργικό τους περιεχόμενο έχει αλλάξει ελαφρώς, μιας και την θέση της φύσης έχουν πάρει οι αναφορές στο διάστημα και σε διάφορους αστερισμούς, ενώ η μουσική των Agalloch εδώ εμφανίζεται πιο βατή κι εύκολη από ποτέ, μιας και λείπουν εξ ολοκλήρου τα progressive στοιχεία, που διέκριναν τις παλαιότερες δουλειές τους κι απόρροια αυτού είναι οι συνθέσεις του The Serpent & The Sphere να μοιάζουν περισσότερο οικείες από όσο ίσως θα έπρεπε.

Τους μικρούς ηχητικούς πειρασμούς, στους οποίους οι Agalloch, άλλοτε προσέδιδαν folk υφή κι άλλοτε τους χάριζαν μια στιβαρή post rock υπόσταση, έχουν πλέον εκτοπίσει από τον ήχο τους οι έντονες gothic metal αναφορές τους, που φέρνουν γνωστές μπάντες του doom/death ήχου των 90's στο νου, ενώ η ασθενής doom χροιά του The Serpent & The Sphere αποτυγχάνει να καλύψει την έλλειψη prog φαντασίας από τις ώριμες και γλυκές μεν, αναιμικές δε, συνθέσεις του.

Τις κυκλικές προεκτάσεις στον ήχο των Agalloch δεν τις συναντάμε πρώτη φορά εδώ, αλλά θαρρώ, πως στο γενικές γραμμές όμορφο σαν άκουσμα The Serpent & The Sphere δεν αποτελούν απλώς την φυσική εξέλιξη του όλου concept του, μα αντιθέτως φέρουν ανάγλυφα τα σημάδια ενός ηχητικού κορεσμού, που μπορεί να μην κουράζει και να μην θολώνει τις αχτίδες ομορφιάς των συνθέσεων του, εντούτοις όμως, μαρτυρά έντονα σημάδια εφησυχασμού.

Εν ολίγοις, οι Agalloch με το έσχατο χρονικά πόνημα τους δεν μας προσφέρουν κάτι καινούριο, καθώς οι όμορφες μελωδίες του The Serpent & The Sphere, δεν έχουν το απαραίτητο τσαγανό, ούτε και την πλούσια συνθετική υφή του παρελθόντος τούτης της εξαιρετικής μπάντας κι αυτό αδικεί το τελικό ηχητικό σύνολο, καθώς μειώνει σημαντικά τη μαγεία του, καθιστώντας το παρόν χορταστικό άκουσμα ως το λιγότερο γενναίο μουσικά της ως τώρα πορεία της. Απλώς καλό.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου